وظیفه ی چهارم : اطاعت از امام غایب (عج)

براستی اطاعت چیست؟ اطاعت همان علت خلقت و آفرینش است. اطاعت یعنی ذوب شدن در خواسته های معبود و در مقابل او از خود اراده‌ای نداشتن. خداوند در قرآن می فرماید: یا ایها الذین أمنوا اطیعوا الله و اطیعوا الرسول و اولی الامر منکم.

همین اطاعت از خدا به دستور او، درباره رسول اکرم و ائمه معصومین(علیهم السلام) نیز مطرح می شود. مؤمن واقعی کسی است که از خدا و رسول خدا و ائمه معصومین اطاعت کند واطاعت از پیشوایان را در کنار پیروی از خداوند بداند چنانکه امام هادی (علیه السلام) در زیارت جامعه می فرماید:

کسی که از شما معصومین اطاعت کند از خداوند اطاعت کرده است.

شاید به طور خلاصه بتوان گفت اطاعت همان تطبیق دادن نفس با فرامین و خواسته های اهل بیت(علیهم السلام) می باشد اطاعت را باید ابتدا از مسائل اولیه شرعیه شروع کرد و محرمات و واجباتش را بشناسد. به انجام صحیح واجبات و ترک محرمات کوشا باشد. و با این کار ظرف درون را از آلودگی ها و خبائث حیوانی پاک نماید و دیو هوای نفس را از دل بیرون کند تا در آن زمان است که انسان دیوانه وار به دنبال مولای غایب می گردد و در همه جا او را جستجو می کند و از روی محبت و عشق، چون مولایش را لایق می بیند از او فرمانبرداری می کند و اوامر او را مطاع می‌داند. بنابراین وقتی انسان مطیع مولایش شد و اطاعت او را بر همه چیز مقدم کرد به تمامی وظایف خود عمل کرده و بر صراط مستقیم قدم برداشته است.