وظیفه ی سوم : یاد حضرت مهدی (عج)

منتظر حقیقی، در هنگام صدقه دادن، ابتدا سلامتی وجود شریف امام خود را در نظر می گیرد. به هر بهانه دست توسل به دامن پر مهر مولایش می زند و به اشتیاق ظهور مبارک او و دیدن جمال بی مثالش ناله سر می دهد. رهرو راه انتظار در مجالسی که به نام آن محبوب دل ها، تشکیل می شود حضور می یابد تا ریشه‌های محبت او را در دل محکم کند و به ساحت مقدس آن مولای غریب عرض ارادتی نماید با یاد او به جمکران و سهله و سرداب مقدس می رود و همه زمان ها و مکان ها را به دنبال او و با یاد گل روی او سپری می کند تا شاید آن مولای مهربان با نیم نگاهی به او عنایت کند و مس وجود او را زر نماید. از زیباترین جلوه های یاد در زندگی منتظران آن است که هر روز با او تجدید عهد کرده و پیمان وفاداری ببندند واستواری خود را بر آن عهد اعلام کنند.

در دعای عهد چه زیبا می خوانیم که: بار خدایا! من در بامداد این روز و تمام دوران زندگیم، عهد و پیمان وبیعتی را که از آن حضرت بر گردن دارم تجدید می کنم، که هرگز از آن عهد و بیعت برنگردم و بر آن پایدار بمانم. بار خدایا! مرا از یاران و یاوران آن حضرت و مدافعان از حریم مقدس او و شتاب کنندگان به سوی او برای انجام خواسته هایش و اطاعت کنندگان از دستوراتش و حمایت کنندگان از وجود شریفش و.. شهیدان در رکاب حضرتش قرار ده.

از امام صادق(علیه السلام) منقول است که هر کس چهل صبح این دعای عهد را بخواند از یاران حضرت قائم(علیه السلام) باشد، و اگر پیش از ظهور آن حضرت بمیرد خدا او را از قبر بیرون آورد تا در خدمت آن حضرت باشد.

معنی لغوی انتظار...